Dwoje wychowanków technikum weterynaryjnego we Wrześni spotkało się w czasie obrony rozprawy doktorskiej. Barbara Granosik przystąpiła do obrony, prof. Krzysztof Kubiak pełnił rolę przewodniczącego komisji.
Uroczystość obrony rozprawy doktorskiej Barbary Granosik odbyła się 25 października 2023 roku. Prowadził ją prof dr hab. dr h.c. Krzysztof Kubiak, który pełnił też rolę przewodniczącego komisji egzaminacyjnej w przewodzie doktorskim. Obrona odbyła się w trybie zdalnym – komisja i recenzenci byli obecni online.
Temat rozprawy Barbary Granosik brzmiał „Ocena skuteczności wybranych metod przedoperacyjnego leczenia nowotworów listwy mlecznej u suk”, jej promotorem był dr hab. Michał Dzięcioł, prof. uczelni, a badania świeżo upieczona pani doktor prowadziła w Katedrze Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu.
Obronę poprzedzały egzaminy z rozrodu zwierząt, ekonomii oraz języka angielskiego – z wszystkich tych przedmiotów Barbara Granosik uzyskała ocenę bardzo dobrą.
Zarówno dr Barbara Granosik (z domu Pieczewska), jak i prof. Krzysztof Kubiak są absolwentami technikum weterynaryjnego wchodzącego w skład Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących we Wrześni. Dr Barbara Granosik ukończyła szkołę w 2010 roku, a prof. Krzysztof Kubiak – w 1985 roku. To jednak nie jedyna kwestia, która ich łączy. Wychowawczynią dr Barbary Granosik była obecna nauczycielka przedmiotów zawodowych, Małgorzata Gołębiowska, zaś prof. Krzysztof Kubiak uczył się przedmiotów zawodowych… od jej ojca, Mieczysława Pietrzaka, emerytowanego nauczyciela i dyrektora szkoły. Prof. Krzysztof Kubiak wielokrotnie ciepło wspominał technikum weterynaryjne, co zaowocowało współpracą między uczelnią i szkołą trwającą od 2002 roku, a sformalizowaną w 2010 roku.
– Wspominam Basię jako uczennicę niezwykle sympatyczną, zawsze uśmiechniętą, ale jednocześnie twardo stąpającą po ziemi – mówi Małgorzata Gołębiowska. – Było widać, że wybór szkoły był w jej przypadku świadomą decyzją i Basia ma przed sobą jasno wyznaczony cel. Pomimo że była bardzo dobrą uczennicą i wiele czasu poświęcała na naukę, znajdowała też czas na pracę społeczną zarówno w internacie, jak i w szkole, a także na realizację pasji. Jedną z nich była fotografia, do dzisiaj na korytarzu szkoły wiszą oprawione jej prace. Bardzo ucieszyło mnie, że wybierając się na studia weterynaryjne, zdecydowała się na tę samą uczelnię co ja w przeszłości, czyli Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu. Choć zdarzało, że brałam udział w ślubach, weselach czy chrzcinach organizowanych przez moich wychowanków, to Basia jako jedyna zaprosiła mnie na swoje absolutorium, co bardzo mnie wzruszyło.
– Jako przewodniczący Komisji Doktorskiej, mam prawo – jak i pozostali członkowie Komisji – do oceny rozprawy doktorskiej. Najważniejsze jednak w tej ocenie są opinie recenzentów rozprawy, czyli osób specjalizujących się w danym obszarze wiedzy z zakresu medycyny weterynaryjnej. Te opinie były wysoce pozytywne i zawierały wniosek o wyróżnienie rozprawy doktorskiej. Wynikało to z oryginalności i aktualności tematu pracy doktorskiej, zastosowania nowoczesnego warsztatu badawczego, uzyskania interesujących wyników oraz wyciagnięcia wniosków, które wpływają na postęp w naukach weterynaryjnych. Te opinie powielili wszyscy członkowie Komisji, w tym i ja – komentuje prof. Krzysztof Kubiak.
Prof. Krzysztof Kubiak nie jest jedynym absolwentem ZSTiO robiącym karierę akademicką i podkreśla, że to powód do dumy dla wrzesińskiego technikum.
– Aktualnie na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu zatrudnionych jest, łącznie ze mną, czterech absolwentów tej szkoły w tym: prof. dr hab. Andrzej Gaweł, dr Paweł Jonkisz oraz dr Grzegorz Sapikowski. Z tymi osobami na co dzień współpracuję i ta współpraca układa się bardzo dobrze – opowiada. – Trudno jest mi odpowiedzieć na pytanie ilu absolwentów wrzesińskiego technikum weterynaryjnego aktualnie studiuje na wrocławskiej weterynarii. Te dane objęte są systemem RODO. Natomiast dr Barbarę Granosik miałem okazję poznać bliżej, gdyż była przewodniczącą wydziałowego samorządu studentów i współpracowałem z nią jako dziekan. To bardzo aktywna osoba. Bardzo miło wspominam czas naszej wspólnej oraz owocnej pracy dla dobra Wydziału Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu. Tak się złożyło, że po ukończeniu studiów rozpoczęła studia doktoranckie w Katedrze z Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich, realizując pracę doktorską pod opieką Pana profesora Michała Dzięcioła. Ówczesna Rada Wydziału powołała mnie na przewodniczącego Komisji Doktorskiej w tym przewodzie i w ten sposób los połączył zawodowe sprawy dwóch absolwentów wrzesińskiego technikum.
Z pewnością dla osób związanych z technikum weterynaryjnym interesująca jest treść rozprawy doktorskiej Barbary Granosik. Poprosiliśmy ją o wyjaśnienie, czym się zajmowała.
W ostatnich latach zauważalny jest wyraźny postęp w hodowli i rozrodzie zwierząt, a także poprawy ich jakości i długości życia, co wiąże się niestety z większą zachorowalnością na choroby wieku geriatrycznego. W kontekście tego zjawiska, nowotwory listwy mlecznej są drugim najczęściej diagnozowanym rodzajem nowotworów u psów. To właśnie ta problematyka stała się głównym przedmiotem mojej pracy doktorskiej.
W ramach moich badań, dowiodłam, że elastografia, nowoczesna technika obrazowania, może być skutecznym narzędziem do diagnozowania nowotworów listwy mlecznej u suk. Jednakże, to nie jedyne odkrycie, które jest warte uwagi.
Obecnie w medycynie weterynaryjnej nie stosuje się powszechnie żadnej formy terapii hormonalnej w przypadku nowotworów gruczołu mlekowego u suk, zarówno adjuwantowej, jak i neoadjuwantowej. Jednak moje badania obejmowały zastosowanie terapii hormonalnej, a konkretnie blokera receptorów progesteronowych (aglepriston), u niekastrowanych suk będących w lutealnej fazie cyklu. Moje badania wykazały, że ta forma przedoperacyjnej terapii guzów sutka u tych samic prowadziła do znaczącej redukcji wielkości zmian nowotworowych. To odkrycie może znacząco ułatwić przyszłe, mniej inwazyjne zabiegi chirurgiczne i wprowadza nowe perspektywy terapeutyczne do weterynarii.
W drugiej części mojej pracy doktorskiej skoncentrowałam się na badaniach nad alternatywną metodą leczenia nowotworów listwy mlecznej, która w ostatnich latach stała się obiektem znacznego zainteresowania oraz wielu doniesień naukowych.W ramach moich badań, opracowałam model doświadczalny zarówno w badaniach in vivo, jak i in vitro. Wyniki moich badań wykazały, że Zimna Plazma Atmosferyczna nie okazała się skuteczną formą terapii wobec komórek guzów sutka u suk. W dodatku, nie potwierdziłam występowania opisanego w literaturze zjawiska selektywnego oddziaływania na komórki nowotworowe w przeprowadzonych badaniach in vitro.
Z uwagi na możliwość występowania oporności różnych typów guzów na różne formy terapii, a także różne warianty stosowania terapii ZPA (takie jak różne czasy ekspozycji, natężenie promieniowania, itp.), oraz mając na uwadze dostępne doniesienia naukowe dotyczące skuteczności i selektywności tej terapii, uważam za konieczne kontynuowanie badań nad potencjałem wykorzystania ZPA w leczeniu guzów sutka u suk. Jednak, wydaje się, iż metoda ta wymaga standaryzacji protokołu leczniczego, gdyż różnice w parametrach, sposobach emisji plazmy w poszczególnych modelach generatorów plazmy oraz czasów ekspozycji, utrudniają porównanie wyników i dokładniejszą ocenę skuteczności i bezpieczeństwa tej nowej formy terapii.
Z kolei dla osób zainteresowanych, jaka jest rola przewodniczącego komisji doktorskiej, cenne będzie wyjaśnienie prof. Krzysztofa Kubiaka:
– Komisja Doktorska nadzoruje przebieg całego przewodu doktorskiego oraz podejmuje stosowne uchwały: uchwałę o dopuszczeniu rozprawy do publicznej obrony oraz uchwałę o jej przyjęciu i wnioskowaniu do Rady Naukowej Dyscypliny Weterynaria UPWr o nadanie stopnia naukowego doktora. Przewodniczący Komisji dodatkowo prowadzi publiczną obronę rozprawy doktorskiej.
Za informację o uzyskaniu tytułu doktorskiego przez naszą absolwentkę, Barbarę Granosik, serdecznie dziękujemy prof. Krzysztofowi Kubiakowi.
Świeżo upieczonej pani doktor składamy gratulacje i życzymy samych sukcesów w karierze naukowej!
Tekst: Anna Tess Gołębiowska
Zdjęcia: archiwum prywatne Barbary Granosik
